Urodził się 6 listopada 1811 r. w Podhajcach. Nauki pobierał w Liceum Warszawskim. Jesienią 1830 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim. Przystąpił do sprzysiężenia Piotra Wysockiego. W Noc Listopadową brał udział w ataku na Belweder. Związał się z Towarzystwem Patriotycznym, walczył też jako zwykły żołnierz. Przedostał się wraz z korpusem Girolamo Ramorina do Galicji – skazany zaocznie na karę śmierci przez Najwyższy Sąd Kryminalny w Warszawie, osiedlił się we Francji. Przystąpił do Komitetu Narodowego Polskiego, następnie do Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. Za demonstracyjny sprzeciw wobec tworzenia legionu polskiego w Portugalii (spalił odezwę mającego nim dowodzić generała Bema na jednym z zebrań emigrantów przy rue de Taranne) został wydalony z Paryża. Osiadł w Angers, gdzie mieszkał z Hieronimem Kajsiewiczem. W 1835 r. wraz z nim i Charlesem de Montalembertem odbył rekolekcje w opactwie Solesmes. Do Paryża powrócił w 1836 r. Należał do kręgu zwolenników Andrzeja Towiańskiego, został za to skreślony z listy członków TDP (1842 r.). W czasie powstania styczniowego był agentem Rządu Narodowego w Hiszpanii. Zajmował się dbaniem o spuściznę literacką Adama Mickiewicza. Sam wiele pisał i publikował. Zmarł 21 marca 1885 r. w Paryżu.