Jan Franciszek Kołosowski (1806-1872)

Urodził się w Krzywcach. Studiował na Uniwersytecie Wileńskim. Brał udział w powstaniu listopadowym, po którym przez Prusy trafił do Francji. Pracował tam jako urzędnik na poczcie, studiował medycynę i prawo, był nauczycielem i sekretarzem profesora prawa. Zaangażował się w życie emigracji, przystępując do Komitetu Narodowego Polskiego (1832 r.), następnie do Towarzystwa Demokratycznego Polskiego (1833-1834). Był jednym z polskich emigrantów z Coutances, którzy protestowali przeciwko prawu z 22 kwietnia 1833 r., uniemożliwiającemu emigrantom swobodny wybór miejsca zamieszkania. Za to wystąpienie władze francuskie chciały wydalić go z Francji, ale wycofały swój nakaz, zaś Kołosowski wystąpił z TDP. Przystąpił do Zjednoczenia Emigracji Polskiej, był redaktorem „Dziennika Narodowego” (1842-1848), pisywał artykuły i broszury polityczne (Położenie obecne mieszkańców Polski, Ich powinność, 1845; Położenie sprawy w r. 1846. Głos Emigranta do członków sejmu polskiego, 1846). W kwietniu 1848 r. chciał udać się do Galicji, ale nie został do niej wpuszczony, dlatego przez kilka miesięcy mieszkał w Wiedniu. Gdy wreszcie dotarł do Krakowa (we wrześniu tego roku), nawiązał współpracę ze środowiskami konserwatywnymi – m.in. wszedł do redakcji dziennika „Czas”. Gdy jednak rosyjskie wojska przechodziły przez Kraków w drodze na Węgry, gdzie miały stłumić powstanie antyhabsburskie, Kołosowski otrzymał polecenie wyjazdu do Brna. W latach 1850-1851 mieszkał w Wielkopolsce. Po uzyskaniu zgody na powrót do Małopolski zamieszkał w Brodach w powiecie wadowickim. Zmarł tam 21 grudnia 1872 r.