Po studiach prawniczych na Uniwersytecie Wileńskim pracował jako asesor Sądu Głównego w Wilnie. W 1828 r. w wileńskim kościele oo. Bernardynów miał doznać objawienia religijnego. W 1840 r. wyjechał do Paryża, gdzie zyskał sławę i uznanie w gronie części polskiej emigracji – pod wpływem jego nauk pozostawali m.in. Adam Mickiewicz, Seweryn Goszczyński i Juliusz Słowacki. Natomiast w oczach emigracyjnych środowisk konserwatywnych uchodził za niebezpiecznego radykała. W 1842 r. przeniósł się do Zurychu, gdyż władze francuskie usunęły go ze swego kraju, zarzucając mu szpiegostwo na rzecz Rosji. W Szwajcarii kontynuował swą działalność, m.in. bezskutecznie próbując przekonać do swych idei papieży Grzegorza XVI i Piusa IX.